Schreeuwend wakker worden uit een plaats die anders zo vredig is...
Daar waar mijn gedachten veilig zijn wacht mij nu angst...
Gehuld in de donkere sluier van de nacht, wachtend op de verlossing van licht Sluit ik mijn ogen weer en geef mij over aan de kwellingen van mijn ziel
Wetend dat enkel de warme gloed van jou liefde mij kan redden.
Nachtmerries zijn maar donkere paarden die door mijn hoofd draven
Zware hoefafdrukken achterlatend in de zware donkere nacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten